Janeczka jest taka wrażliwa.<br>Obeszła swoją Janeczkę kilka razy, omal się o nią nie ocierając. Manipulowała zręcznie garnkami, równie zręcznie omijając córkę. Głos jej był taki jak zawsze, łagodny, nieco rozwlekły, a ruchy pozbawione nerwowości. Kiedyś jednak stanie się nerwowa, gdy płacz noworodka przedrze się do jej pobożnych uszu.<br>Wyszłyśmy. Siąpiła mżawka, z kuchennego okna na pewno można było dostrzec mokre dachy, dlaczego więc mówiła o siedzeniu w parku? Z pomieszania? Domyśla się?<br>- Ona wie - powiedziałam głośno.<br>- Nie! - krzyknęła Jana.<br>- W porządku. Nie wie. A ojciec?<br>- Na saksach. Z firmą.<br>- Jak długo chcesz to ciągnąć, Jana? Do końca się nie da