raz pierwszy. <br>Tak się składa, że wszystko, co umiem, zawdzięczam kobietom, a to, że umiem żyć - jeśli rzeczywiście, ale chyba trochę już tak - zawdzięczam przede wszystkim Tobie. Poznałaś mnie, wedle celnych słów Michała O'Briena, zapatrzonego we własny pępek i otworzyłaś nagle przede mną świat, a przynajmniej Polskę - od Lublina po Sieradz, od Kielc po Bydgoszcz; dziesiątki miasteczek, których nazw już nie pamiętam, ale pamiętam smak przygody i ciężar w kieszeni grubo wypchanego portfela, z którym triumfalnie wracałem do Ciebie z łowów (serce Ewy zdobyć może tylko męstwo, celność rzutu i nerwów szaleńcze napięcie - kto, jak ja bywał na takich polowaniach, ten