stosownie do intensywności selekcji mogą one mieć tempo odpowiadające każdemu z empirycznie podbudowanych oczekiwań. Dawna koncepcja nieciągłości przemian ewolucyjnych zatraciła więc teoretyczną podbudowę. Pozostaje jednak do rozważenia stosunek tej koncepcji do empirycznych danych paleontologicznych.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Dziś maty takie formują się tylko w skrajnych warunkach, tam gdzie nie mogą przetrwać zwierzęta roślinożerne. Sławne mezozoiczne stanowiska kopalne triasowych łupków z Voltzia czy wapieni litograficznych z Solnhofen są rzadkimi pozostałościami sytuacji powszechnej w wendzie.<br>Okazuje się, że pierwotne zwierzęta bynajmniej nie były małe ani prostej anatomii. Przemiany ewolucyjne, które doprowadziły do wyodrębnienia głównych gałęzi drzewa rodowego zwierząt wydzielanych jako odrębne typy, odbywały się na poziomie