jako jednostkę. Kiedyś, przed wojną, Henryk "ojca miał zacnego", matkę, narzeczoną. Teraz jednak<br>&lt;q&gt;Ojciec w dziwacznej wieży, matka wątpliwa A narzeczona utopiona w dziewce&lt;/&gt; (Dr 114)<br>- dlatego że po doświadczeniach wojny, która ujawniła ludzkie "szaleństwo", Henryk ma odwagę przyznać się do własnych uczuć... Ale czy naprawdę przyznać? Powiedzmy ostrożnie: przyznawać.<br> Ślub przepadł. Skończył się. Nic.<br>&lt;q&gt;(...) Ona tam się boczy, I naprzód, naprzód!&lt;/&gt; (Dr 117) To "naprzód" to właśnie hasło ujawniania pragnień. Oznacza "naprzód w moją własną głąb". Także persewerujące u Gombrowicza słówko "boczy", obecne w Iwonie i w Operetce - zdaje się nie tyle oznaczać, że kobieta się wzbrania, ale że nie