Dawida" (2 Sm 23, 1-7), będący także późniejszym dodatkiem. Rozpoczyna się stwierdzeniem, że są to ostatnie słowa Dawida. Nie przypisuje się mu jednak wartości historycznej. Można bowiem wątpić, czy Dawid sam spisał swe ostatnie słowa i czy sam pisałby o swym utworze, że "jest to ulubiona pieśń Izraela" (2 Sm 23, 1). Hymn ten, choć włączony dopiero po niewoli, był niewątpliwie utworem znacznie starszym. <br>W zakończeniu Ksiąg Samuela zebrano w formie dodatku, podobnie jak w Księdze Sędziów , różne opowieści nie związane chronologicznie z tokiem narracji. Nie są one jednak dziełem kompilatora, który dołączył je do ksiąg w obecnej formie, gdyż