utwory. Dopiero sukces odniesiony w roku 1820 przez poemat opisowy Okolice Krakowa wsparł namowy Feliksa Bentkowskiego i w latach 1821-1822 ukazały się kolejno tragedie: Gliński (zdodaniem rozprawy pierwszej o poezji dramatycznej, to jest części zmodyfikowanych rozważań z 1811 roku), Barbara Radziwiłłówna (z drugą częścią rozprawy o dramacie) i Bolesław Śmiały (wraz z rozprawą trzecią). Ostatnia z tragedyj, Wanda, także pisana w latach 1811-1815, nigdy nie zagrana, ukazała się dopiero w roku 1826.<br> Wydaje się, że to nader bolesne doświadczenie surowego wyroku tak znaczącego wówczas środowiska jak Towarzystwo Przyjaciół Nauk zmieniło zasadniczo los pisarski Wężyka. Zawarte w rozprawie poświęconej poetyce