zdanie po zdaniu w bełkotliwą opowieść idioty. Masłowska stawia nas przed faktem oczywistym: ludzie tak przecież dzisiaj mówią. Nie odmieniają wyrazów. Źle używają słów "bynajmniej" i "jakkolwiek". I w ogóle bredzą jak pogięci. <br><br>Masłowska oprócz jazgotliwej sfory wrogów dorobiła się też apologetów, którzy widzą w niej proroka i sprawiedliwego w Sodomie. Wszak reszta nowej, konsumpcyjnej i niepamiętającej żadnych kartek i stanów wojennych generacji płynie ślepo z prądem i tylko jedna Masłowska widzi, w jakim to globalistycznym szlamie taplają się jej rówieśnicy. Jedni i drudzy się mylą. Wpierw "Wojna... ", a teraz "Paw...", dowodzą, że autorka obu powieści jest kimś innym niż wbitą