Skrwawiony posoką psa i własną, z przetrąconym skrzydłem polatywał ku swemu panu, prosząc skrzekliwie o pomoc. Drugi sokół leżał martwy obok martwego psa, z pazurami wczepionymi w jego oczy, z łbem ściśniętym białymi zębami.<br>Szerszenie stali w osłupieniu, patrząc na swe ukochane psy, tak silne jeszcze przed chwilą, tak wszechmocne. Sokolnik zaś głaskał, wciąż żywego, lecz już konającego ptaka, który przypadł do jego nóg. Chłopak się pochylił, chciał wziąć sokoła na ręce, ale nie zdążył. Szerszenie runęli na niego, mijając skowyczącego, oślepionego psa.<br>Doron wyskoczył z kryjówki. Nie poznali go, nie mogli poznać, pewnie nigdy go nie widzieli. Brud i trzydniowa