pan komisarz Locci mając za plecami Żandarma i dwóch Kozaków.<br>Rekruci co najbliżsi pozrywali się na nogi.<br>- No, ciepło... drzewa dość macie?<br>Żandarm wyprężył się służbiście.<br>Podług rozkazu drzewo jest - oświadczył.<br>Światło?<br>Podług rozkazu... i światło będzie!<br>- To dobrze! A wy tu, chłopy, nie hałasować! zwrócił się komisarz do rekrutów.<br>&lt;page nr=179&gt; - Spać radzę każdemu zrozumiano?... Jutro pójdziecie w marsz!<br>I już miał się odwrócić, gdy Kazimierz spiesznie podszedł do progu. <br>- Panie komisarzu! - rzekł cicho, jakby wstydliwie. - Nic jeszcze dziś nie jadłem... więc może...<br>- Hę - warknął komisarz.<br>- ...może raczy zezwolić pan komisarz, bym udał się na miasto, do oberży... pod strażą, rozumie się