funkcjonującej na zasadach sąsiedztwa. Tworzy się znowu ogólnokrajowy rynek książki, traci zaś swój walor kodeks krążący po kolejnych dworkach i tam w co ciekawszych partiach przepisywany. Ale i wówczas jeszcze, u schyłku dawnej Rzeczypospolitej, mamy do czynienia z kopiowaniem wielu poetów doby stanisławowskiej. Obiektem takich pirackich zabiegów bywały najczęściej poezje Stanisława Trembeckiego oraz Tomasza Kajetana Węgierskiego#pirackich, gdyż autorom nic za te "wydania" nie płacono. Były one przygotowywane w tych samych "manufakturach", co wspominane już pamflety. Jak widać, praca ręcznych kopistów nadal okazywała się tańsza od druku, choć ten w miarę rozwoju "czarnego kunsztu" musiał się przecież stawać coraz mniej kosztowny