termicznej) towarzyszą prądy zstępujące, które powstają na obszarze otaczającym prąd wstępujący (rys. 5.2.2).<br> Konwekcja termiczna na obszarze silnie nagrzanym może rozwijać się do stosunkowo znacznych wysokości. W umiarkowanych szerokościach geograficznych nawet do kilku kilometrów, a prędkość przemieszczania się powietrza w pionie może dochodzić do kilkunastu metrów na sekundę. Stosunkowo najsilniej rozwija się w tych porach doby i roku, w których temperatura podłoża osiąga największe wartości, a więc w godzinach południowych oraz latem.<br> Gdy gradient rzeczywisty temperatury powietrza jest mniejszy od gradientu adiabatycznego mówimy, że atmosferę cechuje stan równowagi stałej. Występuje on w sytuacji, gdy ciepłe masy powietrza napływają do