Twoja! Nasza!<br>Dłonie bez palców.<br>- Krew! Twoja!<br>Zmiażdżone łokcie.<br>- Krew! Twoja!<br>To już było. To za nim. Teraz, przed nim, nowe.<br>Okrzyków coraz więcej, są głośniejsze, pomruk wzbiera ponad tłum, gniewny, rozpaczliwy, pożegnalny.<br>Kat odwiązał sznurek ściągający worek na szyi Ostrego.<br>- Krew!<br>Worek zdjęty jednym szarpnięciem.<br>- Krew!<br>I twarz okaleczona. Straszna.<br>- Krew!<br>Magwer pochylił się do przodu. Mocniej zacisnął dłonie na gałęzi. Jęknął cicho. Doron spojrzał na niego zdziwiony.<br>- Co?<br>- To... to... - Magwer wciąż wpatrywał się w szafot. - O, Ziemio...<br>- Co?!<br>- Krew! Krew!<br>Powlekli go do krzyża.<br>- Krew!<br>- O, Ziemio! - powtórzył Magwer.<br>Nagle, na dole, tuż przy szafocie zakotłowało się. To