głębokie, wypalone ślady, tam gdzie dosięgły go dłonie Iskry. Gdyby przeżył, bezpowrotnie straciłby całą urodę. Największa jednak zasługa przypadła Nocnemu Śpiewakowi, który nadszedł w odpowiednim momencie. <br>"Zawsze mówiłem, że ochrona jest tu dziurawa jak portki żebraka" - narzekał Wiatr Na Szczycie, z urazą wypisaną na twarzy. - "Ale kto słucha wytatuowanego dzikusa? Strażników jest za mało i łażą jak śnięci. Cały Krąg rozleniwił się bezwstydnie."<br>"Pantery też zawiodły" - dodałem nieśmiało, bo te wielkie koty były dumą i ukochaniem Mistrza Iluzji. To on domagał się przed laty ich sprowadzenia. Sam doglądał ich hodowli i tresury. Toteż żachnął się.<br>"To tylko zwierzęta. Moje kotki dobre