duchowy przodków, są z reguły cudzoziemskiej proweniencji, w najlepszym wypadku adaptowane dzięki powierzchownej kosmetyce. Wszak ideologia sarmatyzmu, nakazująca dumę ze starożytnego pochodzenia i ze szczególnych cech plemiennych ("<q>nam Polakom w sukience wolności tak przystoi, że jakoby ją do nas, do natur i geniuszów naszych <orig>przymuskał</></>" - pisał J. Ostrowski-Daneykowicz w <name type="tit">Swadzie polskiej i łacińskiej</>), skłaniała do pogardy dla obczyzny. Stanisław Cynarski w szkicu o sarmatyzmie przypomina, że właśnie w owym czasie ukuto zwięzłe "definicje" innych nacji, w rodzaju: "lekkomyślny" Francuz, "obłudny" Anglik, "prostacki" Holender czy "dumny i chytry" Hiszpan. Nawet wyjazdy zagraniczne, tak owocne dla polskiej kultury w odrodzeniu, przestały być