wykołyszesz,<br>Nadzieją wzejdziesz, dojrzała tryśniesz<br>Ziarnem spod kości, spod krwi - przymierzem<br>I koniczyną o &lt;orig&gt;czworoliściu&lt;/&gt;.<br><br>Niechaj porośnie, niechaj wygładzi<br>Żywoty nasze szyte i rwane,<br>Nad twoim domem, nad domem moim,<br>Niechaj się przyjmie dobry poranek.<br><br>Uderzy niebem, zapachnie wiatrem,<br>Zadzwoni wilgą w bliskiej olszynie,<br>Byśmy się, wrogu mój, nie wstydzili<br>Świerszcza o zmierzchu znaleźć w kominie.<br><br>Abyśmy z mowy, co w żyłach płynie,<br>Zielone słowa, oliwne wzięli,<br>Gałązki młode, pędy kwietniowe -<br>Pierwsze nadzieje tej ziemi.<br><br>Niechaj wołają w wiosennym szumie,<br>Że blizny nasze w ziołach &lt;orig&gt;wygoim&lt;/&gt;,<br>Że &lt;orig&gt;będziem&lt;/&gt; przecież miłymi gośćmi,<br>Ty w słowie moim, ja w słowie twoim.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;VICTORIA ALBO