oczywiście poza najbardziej konserwatywnym i "bezwariantowym" histonem H4 (por. [124]). W siewkach pszenicy stwierdzono obecność pięciu wariantów histonów H2A (H2A.1-H2A.5) [171] oraz sześciu wariantów H2B (H2B.1-H2B.6), w tym dwa główne: H2B.1 (m.cz. 19 000) i H2B.2 (m.cz. 18 100) [182]. Szczególnie wnikliwie przebadano warianty histonowe u myszy [72, 120] (tab. 11.8), zwłaszcza dzięki wspomnianej już technice elektroforezy w żelu poliakrylamidowym w obecności Tritonu X-100 [196, 213] (por. 11.2.2). Trzeba podkreślić, że stwierdzenie zmian w ruchliwości elektroforetycznej jakiegoś komponentu histonowego nie jest dostatecznym dowodem, aby zakwalifikować go do