Był Szekspir groźny - bo był czymś więcej i zgoła innym niż wzbudzające dreszcz emocji dramy, których do prawdziwej sztuki się nie zalicza, których nie traktuje się serio, bo nowa generacja pisarzy traktowała go jako geniusza stojącego ponad prawami wytyczanymi dla sztuki, jako najwybitniejszego znawcę ludzkich namiętności i kierowanej nimi historii.<br>Szekspir był rzeczywiście z punktu widzenia oświeconych klasyków zagrożeniem wszechstronnym - jako rewelator mrocznej głębi duszy ludzkiej, unicestwiającej kanony formy dramatycznej, i dlatego, że wprowadzał na scenę język dosłowny i krwisty. Ucieleśniał ogrom możliwości, jakie mogą otworzyć się przed nową poezją, gdy zerwie z konwencjami, patronował tendencjom awangardowym. Był więc tradycją, dzięki