trafnie ducha dawnych Rzymian, Francuzów przedstawionych w wojnie z Anglikami &lt;gap&gt;. Nie tylko formuje ludzi, otwiera bramy magicznego świata duchów, wywołuje upiory, każe wiedźmom uprawiać ich wstrętny proceder, zaludnia przestwór figlarnymi elfami albo sylfami, a owe jedynie w wyobraźni żyjące istoty tchną taką prawdą, że choćby były niewydarzonymi potworami, jak Kaliban, Szekspir wymusza na nas stanowcze przekonanie: gdyby stwory takie istniały, zachowałyby się właśnie tak. &lt;gap&gt; Szczodrze nakreślone postaci Szekspira mają niewątpliwie wiele cech całkiem indywidualnych, ale zarazem znaczenie ich wykracza poza nie same: przeważnie podsuwają nam pogłębioną teorię swych najbardziej wyrazistych cech"&lt;/&gt;.<br>Są tak wyraziste dzięki genialnemu przedstawieniu namiętności &lt;q&gt;&#132;w najszerszym