na walkę przeciwstawnych namiętności w umyśle bohatera i wynikającą stąd destrukcję jego osobowości i metamorfozę wewnętrzną. Podobnie jak w umyśle bohatera ustawiczna walka przeciwieństw toczy się w świecie, także podlegającym metamorfozom, przenikniętym przez obce, wrogie, szatańskie moce. Ponieważ walki te toczą się w duszy protagonisty, w dramatach wybuchają długimi monologami.<br>Szekspir młodego Mickiewicza był widziany jeszcze zupełnie inaczej, bo przez pryzmat odmiennej koncepcji poezji. Gdy Mickiewicz wydawał pierwsze tomiki Poezji, był już po lekturze wykładów Schlegla (czy czytał je w całości?), pisał o nich w listach do przyjaciół słowami pełnymi zachwytu (ale - przede wszystkim o wykładzie XII, poświęconym Arystofanesowi i refleksjom