na potrzeby początkujących, techniki <br>kontroli oddechu. Jednak w tym czasie medytacja stanowiła drugoplanową <br>formą praktyki. Pierwszy znany podręcznik do medytacji zen powstał <br>dopiero w 1103 roku jako część przepisów regulujących życie mnichów zen <br>w klasztorach. Japońscy mistrzowie zen pisali także własne instrukcje na <br>podstawie wzorów chińskich. Powstały takie prace jak Szerzenie medytacji dla <br>dobra ojczyzny (jap. Kozan gokokuron, 1227) autorstwa Myoana Eisaia <br>(1141-1215), Uzasadnienie konieczności propagowania medytacji (jap. Fukan <br>zazengi, 1227) Dogena, Traktat o zazen (chiń. Zuochanlu; jap. Zazenron, <br>1246) chińskiego mistrza Lanxi Daolonga (jap. Rankei Doryu, 1203-1268), <br>przebywającego w Japonii. <br>Nie zmienia to faktu, iż w średniowiecznej Japonii