aklamacje błagalne. Kompozytor naprzemiennie posługuje się korespondencją motywiczną, <br>np. T-A-S, homorytmicznym tutti (prz. 159) oraz aklamacjami typu antyfonalnego, <br>których melodyka ma charakter litanijnych wezwań (prz. 160). Korespondencja <br>motywiczna, mocno zróżnicowana fakturalnie, staje się elementem formotwórczym <br>także innych struktur formalnych: Te decet hymnus (Introit. Andantino, soli: <br>A-B-S-T, s. 3), wybranych strof Sekwencji ­ Quantus tremor (Misterioso, pp, <br>soli: T-A-S-B, s. 17/18; warto zwrócić uwagę, że groza strachu jest tu interpretowana <br>"misteryjnie", za pomocą ekspresji interwałowej i harmonicznej), Recordare (Tranquillo <br>cantabile, mp, imitacja soli: S-A-T-B, s. 27/28), Juste judex (Inquieto, mp <br>­ p