z Joanną. To jest inna szybkość. Choć może jednak trzeba w odniesieniu do tych scen użyć tradycyjnego terminu "tempo", lepiej oddającego strukturę o charakterze zamkniętym, pozbawioną ukierunkowania na wolność, na przekroczenie. Sceny z Konstantym są w swym tempie bliższe urywanemu rytmowi Wajdowskich spektakli według Dostojewskiego, a zwłaszcza ich scen kameralnych. Ta sama, czy podobna, uwięziona energia wewnętrzna postaci.<br>Szybkość, która głęboko wniknęła we wszystkie elementy inscenizacji Nocy listopadowej, naruszyła również stabilność kreacyjnej i semantycznej funkcji słowa. Kreacyjnej - ponieważ śpiewane, wydobyte "na jaw" didaskalia stwarzają świat ontologicznie poruszony, niepewny.<br>Ważniejsze jest tu jednak zakwestionowanie semantycznej funkcji słowa. Zwłaszcza w śpiewanych partiach mitologicznych, mających