Przygląda mi się zbyt uważnie.<br>- Jeremi! Łączyło nas to, że nigdy nie baliśmy się szczerości.<br>Wyznam zatem, że przypominasz mi dziś ścierwnika, który przysiadł w pobliżu chorego zwierza i z sępią cierpliwością czeka. Czeka na właściwą chwilę.<br>Ale muszę cię rozczarować.<br>Trochę czasu jeszcze mi zostało, kolego.<br>Cieszy cię to? - Taaak - odpowiadam po chwili.<br>- Nasłuchałem się w swoim sierocym życiu różnych pochlebstw.<br>Ale muszę przyznać, że towarzysz profesor nazywając mnie ścierwnikiem wy kazał wyjątkową odkrywczość.<br>- Sprawa wyobraźni! - śmieje się Franek. - Okoliczności i wyobraźni.<br>Mam przeprosić? - Nie ma za co!<br>Tylko bądź łaskaw się nie dziwić, że siedzę tu jak ścierwnik, zwany