form życiowych roślin w zbiorowiskach lub we florze jakiegoś obszaru. Odzwierciedla stopień przytosowania roślinności do warunków środowiskowych, zwłaszcza czynników klimatycznych. W badaniach ekologicznych spektra są stosowane w analizach porównawczych zbiorowisk różnych środowisk (patrz: część3).<br>RAUNKIAER (1934) wyróżnił sześć podstawowych typów form życia. W kolejnych dziesięcioleciach wzbogacano i rozbudowywano ten system (Tab.2.10), lecz jego główne założenia pozostały bez zmian.<br><br>&lt;tit&gt;FORMY WZROSTU ROŚLIN A KORZYSTANIE Z ZASOBÓW ŚRODOWISKA&lt;/&gt;<br><br>Forma (w znaczeniu architektury) jest wyrazem określonego genetycznie typu wzrostu, tj. sposobu, w jaki tworzony jest wzorzec architektury osobnika (wzorce rozgałęzień pędów i korzeni). Jest ona określona liczbą pędów i korzeni oraz ich