hasłem: "Sprzedajemy co się da!". Na przykład na początku dekady koreańskie banki, firmy ubezpieczeniowe i inwestorzy instytucjonalni szybko zapełnili swoje portfele aktywami z takich krajów, jak Indonezja, Brazylia, Tajlandia czy Rosja. Równie szybko wymiecione zostały koreańskie rezerwy walutowe. Upokorzony rząd musiał poprosić Międzynarodowy Fundusz Walutowy o 58 mld USD pożyczki.<br>Tajlandia też poważnie potknęła się na liberalizacji handlu i otwarciu rynków finansowych. Wprowadzone w 1993 r. międzynarodowe uzgodnienia bankowe pozwoliły lokalnym przedsiębiorstwom na zaciąganie zagranicznych pożyczek w obcych walutach. W ten sposób powstał rynek taniego kredytu konsumpcyjnego, co przyczyniło się do zadłużenia klasy średniej i masowego importu luksusowych towarów konsumpcyjnych. Skutki