wyprostować plecy. A tamci siedzą i tak się złoszczą, że nic nie mogą poradzić.<br>I znów wszystko poszło po staremu. W dzień Maciuś uczy się u porucznika, a czasem kopie trochę, bo deszcz ciągle psuje okopy, to go wyślą na wartę, to postrzela. I dużo razy myślał Maciuś:<br>"Jakie dziwne. Tak bardzo chciałem wynaleźć szkło palące, żeby wysadzać w powietrze nieprzyjacielskie prochownie. I chociaż niezupełnie, ale trochę się spełniło moje życzenie".<br>I tak skończyła się jesień - i nadeszła zima.<br>Śnieg upadł. Przysłano im ciepłe odzienie. Biało było i cicho.<br><br>I znów miał się Maciuś ważnej nowej rzeczy dowiedzieć. Przecież nie mogły tak