łożysko. Rozbudzano w nich żądzę błyszczenia na arenie i sławy niezwyciężonych, nienawiść do współzawodników. Były to nie tylko rzeźnie, jak nazywano te niezwykłe szkoły, były to kaźnie, gdzie otumaniano głowy, deprawowano dusze i zabijano człowieczeństwo. Tak było, z małymi różnicami, prawie we wszystkich szkołach. Tak było też u Lentulusa Batiatusa. Tak było we wszystkich oddziałach - z wyjątkiem oddziału Spartakusa.<br>0 = Uczniowie Spartakusa byli to przeważnie młodzi ludzie - od osiemnastu do dwudziestu pięciu lat. Jak w ogniu z rudy wytapia się żelazo, tak pod twardą i mądrą ręką mistrza z prostych, dobrodusznych, na wpół dzikich górali i pasterzy wychowywali się nieustraszeni, dzielni, o