spod ciemnego sklepienia. - Indianinie! Śnie! Ja wiem, że tam jesteś! <br>Cayuga podszedł na oślep do roztrzaskanego na kamiennej posadzce przedmiotu. Tym przedmiotem było jej ciało. Wiedział o tym, zanim dotknął ciepłej miazgi głowy, zanim przesunął trójpalcą dłonią po nieruchomym ramieniu. Potem spojrzał w górę, jakby rzeczywiście mógł dostrzec Zjadacza Krwi. Tam był tylko mrok. <br>- Indianinie! Daj słowo, to i ja dam! <br>Dać słowo - na co? Dać słowo - że czego nie zrobię? Słowo moje - na jednej wadze z jego słowem? <br>Podążający za Cieniem wrócił na swoje miejsce, usiadł, skrzyżował nogi, z nimi skrzyżował łuk. Milczał. Żuł ziele. Miał zamknięte oczy. Był szamanem, znał