się tekstu na pamięć i wymamrocz go cichutko pod nosem. Nie bój się, że prawie nikt na widowni nic nie usłyszy - przecież recenzent "&lt;name type="tit"&gt;Kostki&lt;/&gt;" ma ucho jak nietoperz i potrafi czytać z ruchu warg.<br>&lt;au&gt;Łukasz Drewniak&lt;/&gt;<br>Teatr Powszechny w Radomiu, "&lt;name type="tit"&gt;Położna&lt;/&gt;" Ewy Nakoniecznej, reżyseria i wykonanie: Lucyna Mielczarek.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Dostawka&lt;/&gt;<br>&lt;au&gt;Głowacki&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;Tańcowała fraza z kreską&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Jak się ma to szczęście posiadania niektórych tomów, co je Wydawnictwo Literackie puszczało w obieg w latach 60., na przykład jak się ma tamtego "&lt;name type="tit"&gt;Słonia&lt;/&gt;" Sławomira Mrożka albo tamtego "&lt;name type="tit"&gt;Profesora Tutkę&lt;/&gt;" Jerzego Szaniawskiego, nade wszystko zaś - tamtą "&lt;name type="tit"&gt;Cyberiadę&lt;/&gt;" Stanisława Lema, to wtedy ma się farta fundamentalnego, bo