sam blady ze<br>strachu.<br> - Nie ze strachu mnie telepie, tylko od tej twojej "żmijówki" -<br>usprawiedliwiał się Kargul.<br> - Może być przyda się ona jeszcze na stypę po tobie - syknął Pawlak,<br>kołysząc się na jednej nodze i ostrożnie opuszczając drugą na widoczny<br>wśród łodyg kamień.<br> - Po tym będzie stypa, kto pierwszy wyleci.<br> - Tchórz się zawsze za cudzymi plecami kryje.<br> Dwa kroki Pawlaka - to jeden krok Kargula. Na wszelki wypadek Kargul<br>wolałby nie iść zbyt blisko Kaźmierza, ale nie chce stracić z oczu<br>śladu buciorów tamtego. Idą więc jak związani niewidoczną liną. Każdy<br>ich krok śledzą od stodoły Kargula młodzi. Jadźka odruchowo chwyciła<br>dłoń