natychmiast zasnęła.<br><br>Ojciee pomógł mi zasznurować buciki i niebawem, stąpając na palcach, opuściliśmy nasz mały domek. Śnieg walił dużymi płatami, droga do furtki była zasypana. Szliśmy przez ogród, na przełaj, brnąc po kolana w śniegu, aby nas nikt nie zobaczył przez okna z domu Stiebłowów, gdzie przygotowywano dla nas śniadanie.<br><br>- Tekla da nam herbaty - rzekł ojciec.<br><br>Ruszyliśmy znanymi dobrze torami w kierunku depo, minęliśmy obrotnicę i slcręciliśmy w prawo, gdzie w odległości kilkudziesięciu sążni stał murowany budynek. Na dale była kuźnia, na pierwszym piętrze mieściły się pokoje maszynistów. W jednym z nich mieszkał Gawriła.<br><br>Na korytarzu pachniało kwaszoną kapustą i pleśnią