przedmiotu (szkolnego) do drugiego. "A czemu pan mnie pyta z historii?, "A co ma geometria do tego wiersza?". Bo uczeń wyobraża sobie szkołę (i - konsekwentnie - całą rzeczywistość, w tym także siebie) następująco: każda rzecz, każda dziedzina idzie swoim torem, osobno, nie wchodząc pozostałym w paradę. Oczywiście, wszystko ma swoje granice: Teokrytowi zapewne do głowy by nie przyszło sprawdzać Euklidesa, wielki geometra zaś mógł za nic mieć sielanki. Z drugiej wszakże strony - różne nauki i umiejętności uzupełniają się i na ogół nawet zachodzą na siebie. Czesław Miłosz snuje w "Rodzinnej Europie" refleksje nad sprzecznością pomiędzy wiedzą wyniesioną z gabinetu biologicznego a tą