był typowym dla wieku XV wędrownym humanistą-poetą, jednym z najwybitniejszych w Europie ówczesnej. Do Krakowa, do Akademii przybył prawdopodobnie w 1488 r. dla dopełnienia studiów. Komentator Platona, Cycerona i Horacego oraz tragedii Seneki, autor poetyki (Ars versificandi et carminum, Lipsk ok. 1486), współorganizator spektakli, podczas których grano Plauta i Terencjusza, szukał w każdym mieście, w każdej akademii tego, co najcenniejszego mogła mu ofiarować. W Polsce znalazł wysoki poziom astronomii i matematyki u Wojciecha z Brudzewa. Można by rzec, że chcąc spłacić dług zaciągnięty w Krakowie, Celtis założył tu Sodalitas Litteraria Vistulana. Zakładanie takich stowarzyszeń humanistycznych należało zresztą do programu podróży