Mówiłem o lękach zakorzenionych w świadomości i podświadomości - wyjaśnił spokojnie. - Niech cię nie dotknie metafora, ale wrona nie boi się zawieszonych na kiju kapelusza i kapoty, gdy już przełamie lęk i usiądzie. Ale gdy wiatr szarpnie strachem, ptak zareaguje ucieczką.<br>- Zachowanie wrony tłumaczy walka o byt - zauważył z ciemności Cahir. <br>- Tłumaczy-sraczy - parsknęła Milva. - Nie stracha wrona się boi, ino człeka, bo człek kamień ma i strzały na nią.<br>- Walka o byt - przytaknął Geralt. - Tyle, że w ludzkim, nie wronim wydaniu. Dziękujemy ci za wyjaśnienia, Regis, akceptujemy je w pełni. Ale nie kop w otchłaniach ludzkiej podświadomości. Milva ma rację. Powody