dziesiąta. Analiza właściwie zwyciężyła, ale cóż z tego?<br>Zupełnie nic. Mogła równie dobrze zwyciężyć Synteza i też by z tego nic nie było. Filidor wziął kamień i cisnął we wróbla"&lt;/&gt;... (F 97) Pojmując, że dalsze ideomachie ("boje z ducha") nie mają sensu, profesorowie ruszają "każdy w swoją stronę" (F 97). To, co robią - ciskają kamieniami, plują przechodniom na kapelusze, pędzą za balonikiem - nie ma związku ani konsekwencji, jest "głupie", czyli niesystemowe, nie układa się w formę, syntetyczną, analityczną czy jakąkolwiek inną. W postępowaniu zdziecinniałych - szczęśliwie zdziecinniałych! - antagonistów nie można dopatrzeć się metody, symetrii, porządku. Jest ono teraz czystą (przypadkową) spontanicznością.<br>Bo też