albumów, jak i owocna współpraca z filmem (role w Bad Timing Nicholasa Roega, Paradise Alley Sylvestra Stallone'a i One Prom The Heart Prancisa Forda Coppoli, a także muzyka do tego ostatniego) i teatrem stanowiły niezłą kartę przetargową. Na eksperyment zgodziła się pójść brytyjska firma Island.<br>Zmiana była wielostronna. Po pierwsze - Tom Waits sam zajął się produkcją. Po drugie nastąpiła rewolucja w brzmieniu. Po trzecie - bohater Waitsa nie był już tylko outsiderem, znużonym i rozgoryczonym niedojdą: był szaleńcem. Ta wyliczanka może być myląca, zmiana bowiem nastąpiła jedna, za to kompleksowa. "Demobilowa", "egzotyczna i niespełna rozumu" orkiestra była konieczna, by wyrazić obłęd i