Bałam się tylko, że może się odsunąć ode mnie, może nie zaakceptować mojej "nowej kobiecości". Na szczęście tak się nie stało. <br>Myślę, że mój mąż bardziej niż swoją reakcją przejmował się moim zakłopotaniem i bał się, czy poradzę sobie z tą sytuacją. Dużo rozmawialiśmy na ten temat... Tak, to dzięki Tomkowi się trzymam. Zawsze jest przy mnie, kiedy tylko tego potrzebuję. Jeździ ze mną do szpitala nawet wtedy, gdy nie ma czasu. Myślę o rekonstrukcji piersi. Byłam już nawet na konsultacji u chirurga plastyka, ale poważniej się nad tym zastanowię, kiedy skończę chemioterapię. To na razie odległy temat. W czasie choroby