faworyta losu, z podziwem i zazdrością.<br>Toteż gdy waza trunku zjawiła się na stole i płyn złocistopomarańczowy napełnił szklaneczki - Jaś Groman ujął za swoją i podnosząc ją wysoko:<br>- Panowie! - zawołał. - Zdrowie Felusia Czartkowskiego, jutro już może podporucznika pułku pierwszego piechoty liniowej, a dziś najmilszego nam kompaniona i fundatora!<br>Feluś pokraśniał. Trącili się z nim szklankami wśród wesołego rozruchu - Ale prawda! - przemówił, gdy uciszyli się nieco. - Skoro o wróżbach i prognostykach mowa, muszę wam wyjawić sen wielce osobliwy, jaki mi się przydarzył tej nocy... choć, po prawdzie, niewiele jej przespałem na kwaterze w pułku - - Do licha! - mruknął Peterek, ponownie napełniając szklanki. - Ja bo