niknącym w oddali autobusem, który uwoził w nieznane mych towarzyszy podróży - jenerała, babinę i właściciela piecyka, porwanych nikczemnym podstępem w odwecie za brak pokory.<br>"Ocalony z transportu", nadałem tytuł swej prozie.<br><br>Przywrócenie odzieniu schludnego wyglądu w iście spartańskich warunkach przybytku kina Sawa było zadaniem niełatwym, aczkolwiek wykonalnym. Kawałkami gazety, wyraźnie "Trybuny Ludu", które w jednej z trzech kabin, w zastępstwie rolki papieru, zbawczo wisiały na gwoździu sterczącym jak kolec ze ścianki, starłem plamy na kurtce, wspomagając się wodą, rwącą do umywalki lodowatym strumieniem z uszkodzonego kranu; następnie burą szmatą, zdjętą z chudych żeberek nieczynnego grzejnika, wypucowałem sobie moje czeskie półbuty nadając