dużo światła. Wydawały się jaśniejsze niż niebo. Kalias przyspieszył kroku. Jakiś cierń wbił mu się w piętę, która zaczęła boleśnie krwawić. Usiadł więc na kamieniu przydrożnym i zajął się przykrym zabiegiem oczyszczenia ranki. Zrazu nie mógł uchwycić ciernia, ale gdy ścisnął piętę i podważył paznokciem wystający kawałek, uchwycił i pociągnął. Trysnęła obficiej krew i poczuł ulgę. Wtem usłyszał czyjś śmiech. Podniósł zdumione oczy. Przed nim stał młody patrycjusz w krótkiej tunice chłopięcej, obramowanej purpurowym brzegiem. Kaliasowi wszystka krew zbiegła do nóg. Zdało mu się, że przyrósł do kamienia. Przecie to Marek, bratanek Waryniusza! Prawda, chłop mówił, że to majątek Publiusza Waryniusza