tzw. krzyżowego (tj. z wąsami) jelca o ramionach zwieńczonych formą ozdobnych gałek, mającego okienko z otworem do wprowadzenia trzpienia głowni. Było ono na sposób wschodni wypełniane żywicą bądź zakrywane podkładką na ogół z czerwonej tkaniny. Średnia długość jelca wynosiła 110-116 mm, a średnia długość wąsów - 70-75 mm.<br>2. Trzonu rękojeści, złożonego z dwóch - przeważnie hebanowych - okładzin (rzadziej z czarnego dębu bądź kolorowanego i politurowanego orzecha). Powierzchnia okładzin nacinana była w formie szewronów i często zdobiona nabijanymi mosiężnymi gwoździami, które dopasowywano profilem do trzpienia głowni tak, że tworzyły charakterystyczny rysunek stylizowanej głowy ptaka (tzw. orla głowica); okładziny te łączono z