ty, elf i Wiedzący, sprytnie ukrywasz za naskalnymi freskami? Licząc na to, że ludzie nie zechcą rozwalać kilofami tej ściany, zamalowanej fałszywym dowodem praludzkiego istnienia? Co? Mój ty ogniu próżności?<br>Elf parsknął. Wcale wesoło.<br>- O, tak - powiedział. - Próżnością iście posuniętą do głupoty byłoby mniemać, że czegoś nie rozwalicie. Rozwalicie wszystko. Tylko co z tego? Co z tego, człowieku? <br>- Nie wiem. Powiedz mi. A jeśli nie uznasz za stosowne, to sobie pójdę. Najchętniej innym wyjściem, bo przy tamtym czekają na mnie twoi swawolni kompani pragnący nadwerężyć mi żeber. <br>- Proszę - elf gwałtownym ruchem rozpostarł ręce, a ściana skalna rozwarła się ze zgrzytem i