większą obsadę) do sali, gdzie odbyła się ta wymiana zdań, wkroczył koleżka melancholijny jak listopadowy wieczór. Rozejrzał się po krajobrazie zebraniowych stołów, krzeseł, plastikowych butelek z dyżurną mineralną. Ożywił się dopiero, kiedy w kącie wypatrzył zrujnowany fortepian: brakowało połowy klawiszy. Koleżka zbliżył się do fortepianu. Spojrzał i spanikowany cofnął ręce. Typek cierpiący na ból głowy zostawił panienkę, doskoczył do melancholijnego &lt;orig&gt;fortepianisty&lt;/&gt;.<br><br>- Taka sytuacja - westchnął rozdzierająco. - Musimy grać na tych klawiszach, jakie jeszcze zostały!<br><br>Wiem, pamiętam: niezinterpretowany sen to jak niewysłany list. Po przebudzeniu starałem się zinterpretować nadranny &lt;orig&gt;koszmarek&lt;/&gt;: to wybitni politycy lewicy Janik i Dyduch spotkali się przed grudniowym spędem SLD