realizator spitsbergeńskiego programu glacjologicznego w okresie MRG. Znalazł on uznanie dzięki pracom na temat hydrologii subpolarnych lodowców Spitsbergenu oraz związków zlodowacenia tego obszaru z klimatem (Baranowski, 1973, 1977). Po prawie dziesięcioletniej przerwie, dzięki staraniom Baranowskiego i Jahna, w 1970 r. wznowiono polskie wyprawy naukowe na Spitsbergen (organizowane do 1975r. przez Uniwersytet Wrocławski). Ważnym elementem tych ekspedycji była realizacja programu glacjologicznego. W zasadzie stanowił on kontynuację badań wcześniejszych, poszerzonych o studia z zakresu hydrologii i hydrochemii wód lodowcowych (S. Baranowski, M. Pulina i młodsi współpracownicy).<br> W 1968 r. R. Galon (1973) zorganizował polską wyprawę badawczą na Islandię. Przyniosła ona cenne wyniki z