jest owym ciemnym, kształtującym elementem procesu, a zatem został tak ukształtowany, aby przy całym bezmiernym pozorze chaosu nadać procesowi właściwy kierunek. Tragiczność jest zatem ukrytym pod zasłoną szczęścia kształtem tajemnicy... Duj duju muju Mój móju dóju... Można otworzyć okno celi... Na ogród. Śpiewają ptaki. Dlaczego stale się tego nie doczekuje. Upada gdzieś kontemplacja, zjawiają się<br> &lt;page nr=204&gt;<br> bezkierunkowe myśli, odciągające gdzieś obok... Potem mówi się: znów przegapiłam wiosnę... Otwieram okno i słyszę daleki dźwięk organów. Oni też przecież udają, też nie wytrzymują czekania na owoc kontemplacji... Popadam w jakąś drzemkę albo omdlenie i tylko męcząca myśl, żeby napić się kawy, jest z tamtej