Bóg, kulą ziemską w pierś trafiony, padł<br>I powstał jak lew w swym gniewie! -<br>Gdy noc każda najgłębszą czerni się żałobą...<br><br>Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą...&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;ŁUNY&lt;/&gt;<br><br>Łuny, rumieńce nieba! Widzę was z daleka...<br>Jesteście jak wypieki na twarzy człowieka.<br><br>Chrystus, w koronie z drutów kolczastych na czole,<br>Upada, ludzkie rany dzieląc i niedole...<br><br>Rumieni się zmieszane niebo - a tam, wyżej,<br>Gwiazdka trwożnej modlitwy świetlnym legła krzyżem...&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;WIECZORNA ROZMOWA&lt;/&gt;<br><br>Mówmy o cichym lesie, gdzie mgła srebrną &lt;orig&gt;webą&lt;/&gt;<br>Plącze się wśród gałęzi. Nie mówmy o gwiazdach!<br>Zbyt wiele słyszeliśmy o piękności niebios,<br>Zbyt wiele słyszeliśmy o wiecznej harmonii...<br><br>Myśl o