odpowiadał. Zadzwoniłem więc do siebie, do Warszawy.<br>- Kiedy wracasz? - spytała nerwowo Monika - z kim tam jesteś? Co to za wesołe głosy?<br>Opowiedziałem o dotychczasowych ustaleniach i o planowanym spotkaniu.<br>- Mam nadzieję, że kolację już zjesz w domu! Mam dość tych twoich ciągłych wyjazdów, wszystko w domu jest na mojej głowie!<br>Uspokoiłem ją, że jeszcze tylko parę godzin i na pewno wrócę. Rozłączyłem się i znów zadzwoniłem do profesorki. Tym razem odebrał jakiś mężczyzna i kiedy się przedstawiłem powiedział, że gospodyni na razie jest zajęta i prosi o kontakt za godzinę. Chciałem od razu się umówić na rozmowę na miejscu, ale nalegał