strzelaj!" - krzyknął Wilmowski, lecz Smuga nie słyszał<br>wołania i naciskał spust raz za razem. Krajowcy grozili włóczniami.<br>Teraz dopiero Wilmowski spostrzegł, że to nie Smuga, lecz Tomek<br>strzelał do kryjących się za drzewami Murzynów.<br> Wilmowski nagle zbudził się pod wpływem silnego wzruszenia. Uspokoił<br>się; w izbie było już zupełnie jasno. Uzmysłowił sobie, że to wszystko<br>było jedynie przykrym snem. Wtem usłyszał suche trzaski strzałów<br>karabinowych.<br> "Raz, dwa, trzy" - liczył cicho, zastanawiając się, co ma oznaczać<br>ta kanonada. Powoli ogarniał go coraz większy niepokój. Odruchowo<br>spojrzał w kierunku posłania Tomka. Było puste. Nie ujrzał również<br>sztucera i rewolweru ułożonych wieczorem przez syna