dnie i noce, obserwowałem przyrodę, malowałem, był to rodzaj misterium. 24 lipca 1992 r. na dziedzińcu Domu Architekta w Kazimierzu nad Wisłą odegrałem - już przed publicznością - mój autorski spektakl. Nie przedstawiałem ściśle scen z życia artysty, jak to interpretowano. Była to raczej moja własna wizja dedykowana Van Goghowi.<br>Wreszcie "pokój Van Gogha" trafił do gmachu krakowskiego Biura Wystaw Artystycznych. Tam w czasie wernisażu mojej wystawy, odbyłem symboliczną drogę z tego właśnie pokoju przez wszystkie muzealne sale i do niego powróciłem. Posuwałem się na klęczkach, układałem przed sobą ścieżkę z uprzednio przygotowanych desek. Przedstawienie to było metaforą wędrówki każdego z nas, która co