przegniłej słomy. Dziewka broniła się zacięcie, ale nie miała szans. Tylko jeden maruder nie dołączył do uciechy, pilnował koni uwiązanych do płotu. Dziewczyna krzyknęła przeciągle, przeszywająco. Potem krótko, boleśnie. A potem już jej nie słyszeli.<br>- Wojownicy! - Milva zerwała się. - Bohaterowie, kurwa ich mać! <br>- Ospy się nie boją - pokręcił głową Yazon Varda.<br>- Strach - zamamrotał Jaskier - to rzecz ludzka. W nich nie zostało już niczego ludzkiego.<br>- Kromie flaków - wychrypiała Milva, pieczołowicie osadzając strzałę na cięciwie. - Które im zaraz podziurawię, hultajom.<br>- Trzynastu - powiedział znacząco Zoltan Chivay. - I mają konie. Sięgniesz jednego albo dwóch, reszta nas osaczy. Poza tym, to może być podjazd. Diabeł wie